Γιάκομπσεν, Γενς Πέτερ

(Jens Peter Jacobsen, Τίστεντ 1847 – 1885). Δανός συγγραφέας. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε σε στενή επαφή με τη φύση. Σπούδασε φυσική και χημεία στην Κοπεγχάγη και μετά βοτανική. Οπαδός του Δαρβίνου, μετέφρασε τα έργα του και διέδωσε τις θεωρίες του. Παράλληλα όμως με τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα, ο Γ. καλλιεργούσε εντατικά την ποίηση. Στην άφθονη λυρική παραγωγή των νεανικών του χρόνων, αξιόλογος είναι ο κύκλος Τραγούδια του Γκούρε (1870), που σημειώνει την απαρχή ενός νέου λυρισμού στη Δανία. Η επίδραση του Ζορζ Μπραντές (που τον χαρακτήρισε «ποιητή του νατουραλισμού») και η μελέτη των Γάλλων μυθιστοριογράφων (Φλομπέρ, Σταντάλ και Ζολά) συναντώνται στην καλύτερη παραγωγή του Γ. Σε αυτήν ανήκουν η νουβέλα Μόγκενς (1872), γραμμένη σε μια γλώσσα μουσική και πλούσια σε χρώματα, και το μυθιστόρημα Μαρία Γκρούμπε (1876). Αξιομνημόνευτα είναι και τα πολυάριθμα λυρικά έργα του, που τα διέσωσε ο Στέφαν Γκεόργκε, ο οποίος, όπως και ο Ρίλκε, είχε εντυπωσιαστεί πολύ από το έργο του Γ. Το αριστούργημά του υπήρξε το μυθιστόρημα Νιλς Λίνε, που με την αργή και βασανιστική διαδικασία της σύνθεσής του (από το νεανικό πρωτόλειο Ο άθεος έως την τελική του έκδοση το 1880) έγινε το έργο της ζωής του. Το μυθιστόρημα αυτό, που άσκησε μεγάλη επίδραση στη σκανδιναβική πεζογραφία και ποίηση, έχει καθαρά βιογραφικό χαρακτήρα.